Δημήτριος Φιλιππότης

Ο Δημήτριος Φιλιππότης ήταν Έλληνας γλύπτης. Γεννήθηκε στην Τήνο το 1839. Ήταν γιος του Ζαχαρία Φιλιππότη γνωστού μαρμαρογλύπτη που είχε κατασκευάσει αρκετές εκκλησίες. Έτσι ο Δημήτριος πήρε τα πρώτα του μαθήματα στην γλυπτική από τον πατέρα του. Αργότερα, σπούδασε γλυπτική στη Ρώμη ως μαθητής των Εμίλ Βολφ και Καρλ Φος. Μετά τις σπουδές του, επέστρεψε στην Αθήνα όπου προκάλεσε το νεοκλασσικιστικό κατεστημένο.  Αυτό συνέβη γιατί εισήγαγε μία πιο ανάλαφρη θεματογραφία στη γλυπτική. Δημιούργησε έργα βασισμένα σε θέματα της καθημερινής ζωής των απλών ανθρώπων. Έτσι άνοιξε το δρόμο για μελλοντικές αναζητήσεις στον τομέα της γλυπτικής.

Ο Δημήτριος Φιλιππότης  άφησε ένα παράδειγμα μεγάλου και αυθεντικού τεχνίτη απόλυτα εξοικειωμένου με τη φύση και τις δυνατότητες του μαρμάρου. Το πιο σημαντικό του έργο είναι Ο Ξυλοθραύστης (αυτός που σπάει τα ξύλα) και βρίσκεται στο Ζάππειο. Πολλά από τα γλυπτά του στολίζουν δημόσιους χώρους της Αθήνας. Όπως: Το παιδί με τα σταφύλια στην Πλατεία Συντάγματος, Ο μικρός ψαράς στο Ζάππειο, Ο Θεριστής , η Οπωροπώλις , η Άρτεμις στην Κηφισιά.

Τέλος, έργα του υπάρχουν στην  Εθνική Πινακοθήκη στο Δημοτικό Βρεφοκομείο στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών στο Α’ Νεκροταφείο και σε πολλά άλλα μέρη της πρωτεύουσας , της Τήνου αλλά και πολλών άλλων πόλεων της Ελλάδας.